Tandartsen met baarden

24nov07

Toen ik nog studeerde, ging ik bij tandarts Nico. Tandarts Nico had een baard, en ik heb het niet zo voor mannen met baarden (iets oerachtigs in mij zegt dat ze er iets achter verbergen, ik kan het ook niet helpen), maar zijn praktijk was vlakbij. Zo kon ik vlugvlug terug gaan studeren zodra ik bij hem buitenkwam. 😉

Alleen… bij tandarts Nico had ik altijd wat. En het leek ook alleen maar erger te worden. En dan zei hij dingen als: “Als je nu werkelijk niet kan slapen van de pijn, kom dan maar weer terug. Dan moeten we toch ontzenuwen.” “We”, ja. Hij had net mijn gebit gesloopt. Ik had hem gewoon mijn budget voor zowat 80 avondjes stappen gegeven.

Keer op keer kwam ik er buiten met een wang als een meloen en de raad alvast te beginnen sparen voor een kroon of twee. En als het zo door zou gaan, liep ik tegen mijn dertigste met een volledig kunstgebit rond, aldus tandarts Nico met de baard. Daar moest ik altijd even van bekomen, dus van vlugvlug weer gaan studeren kwam natuurlijk ook niks in huis.

In 2001 ben ik van kot en van tandarts veranderd. Had ik eerder moeten doen.
Sinds ik bij tandarts Ann ga, heb ik nooit wat.

Filed under: Huis-, tuin- en beestenboel   |  3 Comments