Herinneringen op mijn huid
Eentje vlak onder mijn rechteroog, een wit streepje van een halve centimeter. Over een jaar of tien zie je er niks meer van omdat het dan in een rimpel opgegaan is. Maar het is het resultaat van een liefdesbeet van mijn beste vriendje, ik ben er eigenlijk wel aan gehecht.
Een jaap midden op mijn linker scheenbeen. Beetje een trauma. Niemand mag het aanraken. Lelijk geval ook. Resultaat van teveel vertrouwen in de mensheid. Oftwel: ik was elf en liet me blinddoeken tijdens de speeltijd op school. Fout nummer één, natuurlijk, maar goed. Ik dacht dat het meisje dat me leidde, me niet met mijn scheen tegen een gietijzeren vuilbak met uitsteeksels zou laten lopen. Mijn jeans was nog gans. Mijn been niet. Veel bloed. Ik kreeg een glas water in de eetzaal, maar kon het niet vasthouden van het beven. Het viel en ik begon te huilen. Pas toen mijn mama me jaren later vertelde dat mijn been toen tot op het bot open lag, is mijn schuldgevoel over dat kapotte glas weggeëbd.
Zeven gaatjes in mijn lijf. Twee in mijn linkeroor. Vier in mijn rechter. Eentje in mijn navel. Daar was ik eigenlijk te jong voor. Ik had een schriftelijke toestemming van mijn ouders nodig, maar die had ik niet. Waren we daar speciaal voor naar Antwerpen gereisd, mijn vriendinnen en ik. Gelukkig was de mama verpleegster (dat kwam trouwens bij de scheenbeenjaap ook goed van pas) en hadden we steriele naalden in huis. Mijn papa had trouwens beter de kamer verlaten vooraleer mama mijn navel doorprikte. Ik was nog geen zestien, maar wel intens content. De papa daarentegen was een beetje draaierig.
En u?
Filed under: De buitenkant | 5 Comments
Flora op Flickr
Flora Fleempaard 
Ik heb maar twee gaatjes, in elk oor één. Ik was twaalf toen ze geprikt werden. Ik herinner me nog dat een toevallige klant in die winkel ook draaierig werd .
Littekens genoeg 🙂
http://www.ntone.be/2008/10/16/stokje-littekens/
daar kan je ze vinde!
9 gaatjes in het oor… 4 aan de ene en 5 aan de andere kant. Verzameld tussen mijn 13 en 17 jaar… En natuurlijk aan beide kanten eentje dat door het kraakbeen moest.
De kraakbeengaatjes gebruik ik al jaren niet meer, bij de andere gaatjes maximum twee (uitzonderlijk drie) per oor. Gek he, hoe mensen kunnen veranderen. De papa werd niet alleen draaierig, hij vond het ook een beetje voor “krapuul”…
Verder geen extra gemaakte gaatjes.
Drie kruisjes op mijn buik. Zodat de chirurg in kwestie mij kan herkennen als ik in bikini op het strand lig.
Behalve dan dat ik nooit in bikini op een strand lig.
4 gaatjes in mijn linkeroor waarvan enkel het gaatje door kraakbeen nog in gebruik is, 3 in het rechteroor (ook niet gebruikt).
1-tje door mijn rechterwenkbrauw
twee piepkleine littekentjes van een kijkoperatie, eentje op mijn buik van toen mijn blindedarm eruit moest, eentje in mijn hals omdat daar wegens verzwakte tussenwervelschijven nu een stukje van mijn dijbeen alles mee onderstut (en dus ook eentje thv mijn dijbeen) en massa’s zwangerschapsstriemen 😦
niet te vergeten: mijn tattoo’s, 6 in totaal, maar al vol verwachting voor de volgende!